ارز دیجیتال چیست؟ هر آنچه که باید درباره رمز ارزها بدانید!

تصور کنید با یک ارز دیجیتالی و غیر فیزیکی بتوانید در سطح جهانی در هر نقطه از دنیا خرید کنید و نیازی به تبدیل این ارز به پول ملی نداشته باشید! ارز دیجیتال (Cryptocurrency) نوعی پول دیجیتالی است که این قابلیت را در اختیار شما قرار می‌دهد. ارز دیجیتال درواقع، یک سیستم پرداخت دیجیتالی امن و رمزگذاری شده است که مرزهای جغرافیایی را از بین می‌برد. ارزهای دیجیتال توانستند دنیای بازار مالی را دگرگون کنند و چشم انداز جدیدی برای آینده بازارهای مالی به‌وجود آورند. در ادامه به طور کامل بررسی خواهیم کرد که ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال (Cryptocurrency) نوعی پول دیجیتالی یا مجازی است که از سیستم رمزنگاری برای تضمین امنیت و اعتبار تراکنش‌ها استفاده می‌کند. برخلاف ارزهای سنتی مانند دلار یا یورو، ارزهای دیجیتال تحت کنترل یا نظارت هیچ نهاد مرکزی، بانک یا دولتی نیستند؛ در عوض، ایجاد، انتشار و انتقال این ارزها بر پایه یک سیستم غیرمتمرکز یا همتا به همتا (Peer-to-Peer) صورت می‌گیرد که در آن تراکنش‌ها بدون واسطه و به صورت مستقیم بین کاربران ثبت می‌شوند.

یکی از ویژگی‌های کلیدی ارزهای دیجیتال یا رمزارزها، عدم وابستگی آنها به اعتبار یا پشتوانه نهادها و ارگان‌های رسمی است. این ارزها از طریق فرآیندهای رمزنگاری امنیتی مانند زنجیره بلوکی یا بلاکچین (Blockchain) تأیید و راستی‌آزمایی می‌شوند. به همین دلیل سیستم ارزهای دیجیتال، شفافیت بالایی دارد، چراکه هر تراکنشی به صورت عمومی در یک دفتر کل توزیع شده ثبت خواهد شد.

تاریخچه ارز دیجیتال

حال که متوجه شدیم ارز دیجیتال چیست، در این قسمت قصد داریم تاریخچه ارز دیجیتال را بررسی کنیم. اولین ارز دیجیتال جهان، بیت‌ کوین (Bitcoin) بود که در سال 2009 معرفی و راه‌اندازی شد. بیت‌ کوین توسط فرد یا گروه ناشناسی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ابداع شد. اگرچه ناکاموتو هویت واقعی خود را برملا نکرد، اما وایت پیپر یا کاغذ سفیدی (White Paper) را در همان سال منتشر کرد که در آن مفهوم بیت‌ کوین و فناوری زنجیره بلوکی پشتیبان آن را تشریح می‌کرد.

بعد از بیت‌کوین، صدها ارز دیجیتال دیگر نیز به وجود آمدند که در اصطلاح به آنها آلت‌کوین (Altcoin) گفته می‌شود. برخی از پرطرفدارترین آلت‌کوین‌ها شامل موارد زیر هستند:

• اتریوم (Ethereum) در سال 2015 در یک پلتفرم بلاک‌چین اختصاصی با ارز دیجیتال اتر (Ether) برای اجرای قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) طراحی شد.
• لایت‌کوین (Litecoin) در سال 2011 معرفی شد. لایت کوین شبکه‌ای مشابه بیت‌کوین اما با سرعت پردازش تراکنش‌ بالاتر بود.
• ریپل (Ripple) در سال 2012 وارد بازار شد. ریپیل یک پروتکل پرداخت و انتقال وجوه برای ارزهای مختلف است و ارز دیجیتالی اختصاصی به نام ریپل (XRP)دارد.

در طی یک دهه گذشته، ارزهای دیجیتال از حالت یک پدیده گمنام و نوظهور به یکی از داغ‌ترین حوزه‌های فناوری و مالی تبدیل شده‌اند که توجه سرمایه‌گذاران، شرکت‌ها و حتی دولت‌ها را به خود جلب کردند.

ارز دیجیتال چگونه کار می‌کند؟

همانطور که پیشتر اشاره کردیم، ارزهای دیجیتال بر پایه فناوری زنجیره بلوکی بلاکچین (Blockchain) عمل می‌کنند. زنجیره بلوکی یک دفتر کل توزیع شده و عمومی است که در آن همه تراکنش‌ها به صورت رمزگذاری شده ثبت می‌شوند. این دفتر کل در میان تمام رایانه‌های متصل به شبکه توزیع شده و هر یک از آنها نسخه‌ای از آن را در اختیار دارد.

برای اطمینان از صحت تراکنش‌ها و افزودن آنها به زنجیره بلوکی، از روش‌ها و الگوریتم‌هایی مانند اثبات کار (Proof of Work) یا اثبات سهام (Proof of Stake) استفاده می‌شود. در اثبات کار، رایانه‌ها یا ماینرها (Miner) برای حل یک معمای ریاضی پیچیده با یکدیگر رقابت می‌کنند. اولین رایانه‌ای که مسئله را حل کند، پاداش دریافت می‌کند. در اثبات سهام، شانس راستی‌آزمایی تراکنش‌ها برای هر شرکت‌کننده بر اساس مقدار ارز دیجیتالی خواهد بود که در شبکه سرمایه‌گذاری کرده است.

این روش غیرمتمرکز برای تأیید و ثبت تراکنش‌ها، ارزهای دیجیتال در دنیای کریپتوکارنسی را از نهادهای مرکزی مانند بانک‌ها مستقل می‌کند و هیچ شخص یا سازمانی کنترل انحصاری بر شبکه ندارد؛ همچنین ایمنی و امنیت آن نیز از طریق سیستم رمزنگاری پیشرفته تضمین می‌شود.

انواع ارز دیجیتال

رمزارزها کاربردهای متنوعی دارند و تکنولوژی‌های به کار رفته در آن‌ها، میزان عرضه، نحوه توزیع و موارد دیگر بر اساس اهدافشان متفاوت هستند. در ادامه، انواع رمزارزها بر اساس کاربردهای آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

استیبل کوین (StableCoin)

استیبل کوین‌ها ارزهای دیجیتالی باثبات هستند که نوسانات قیمت رمزارزهای متداول را ندارند و معمولاً ارزش آن‌ها برابر با ۱ دلار آمریکاست. این ارزها راهکاری ساده و امن برای انجام تراکنش‌های مالی فراهم می‌کنند. ارزش استیبل کوین به یک دارایی پایدار مثل دلار یا یورو وابسته و همواره به پشتوانه آن گره خورده است. به عنوان مثال، تتر (USDT) یک استیبل کوین با پشتوانه دلار آمریکاست که به عنوان دلار دیجیتال نیز شناخته می‌شود.

از طرف دیگر، می‌توان از یک ارز دیجیتال به ارزش ۲ میلیون دلار، به عنوان پشتوانه برای انتشار یک میلیون دلار استیبل کوین استفاده کرد و به این ترتیب، بهای استیبل کوین در مقابل کاهش ۵۰ درصدی قیمت ارز پشتوانه خود تضمین می‌شود.

استیبل کوین‌ها انواع مختلفی دارند و با پشتوانه‌هایی مانند ارزهای فیات، طلا و کریپتو عرضه می‌شوند و برخی از آن‌ها به شکل الگوریتمی کار می‌کنند. استیبل کوین الگوریتمی معمولاً همراه با ارز باثبات خود، یک توکن دیگر نیز عرضه می‌کند که قیمت استیبل کوین را با کاهش و افزایش عرضه این توکن ثابت نگه می‌دارد.

میم کوین (MemeCoin)

میم کوین‌ها از یک شوخی اینترنتی یا Meme سرچشمه می‌گیرند و دارای ویژگی‌های طنز هستند و کاربرد خاصی ندارند. اغلب آن‌ها با الهام از جوک‌های اینترنتی و رویدادهای پرسروصدا ایجاد می‌شوند. تاثیر اینفلوئنسرها در ایجاد و افزایش یا کاهش ارزش میم کوین‌ها بسیار پررنگ‌تر از سایر ارزهای دیجیتال است.

وب‌سایت CoinMarketCap بیش از ۱۰۰۰ میم کوین را فهرست کرده است. با این حال، بسیاری از آن‌ها به شکل فعال معامله نمی‌شوند و بی‌ارزش هستند. Dogecoin، Shiba Inu،Dogelon Mars  و Baby Dogecoin تنها میم کوین‌هایی هستند که بیش از ۱ میلیون دلار حجم معاملات روزانه دارند.

شت کوین (ShitCoin)

شت کوین‌ها، توکن‌هایی هستند که ارزش چندانی در بازار ندارند و اعتبار آن‌ها معمولاً مشخص نیست. این ارزها بر اساس هیجانات بازار خرید و فروش می‌شوند و روند توسعه مشخصی ندارند و در برخی موارد حتی بنیان‌گذاران آن‌ها نیز نامشخص هستند. در این دسته از ارزهای دیجیتال، بیشترین کلاهبرداری‌ها صورت می‌گیرد.

پرایوسی کوین (PrivacyCoin)

پرایوسی کوین‌ها ارزهایی هستند که امنیت و حریم خصوصی کاربران را حفظ می‌کنند. این رمزارزها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که اطلاعات تراکنش‌ها را مخفی نگه دارند. مثلاً مونرو (Monero) به عنوان یکی از مشهورترین پرایوسی کوین‌ها، تمامی اطلاعات مربوط به آدرس فرستنده و گیرنده و مقدار کوین ارسالی را مخفی می‌کند.

پرایوسی کوین‌ها به واسطه امکانات امنیتی و خصوصی که دارند، معمولاً توسط دولت‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند. این نوع رمزارزها به دلیل ناشناس ماندن تراکنش‌ها، برای حفظ حریم خصوصی کاربران در دنیای کریپتوکارنسی بسیار مهم هستند.

ارز دیجیتال کاربردی

ارزهای دیجیتال کاربردی یا توکن‌های کاربردی، روی پلتفرم‌ها و برنامه‌های خاص ساخته می‌شود و برای دسترسی به خدمات و استفاده از قابلیت‌های موجود درون آن پلتفرم مورد استفاده قرار می‌گیرند. این توکن‌ها می‌توانند به عنوان واحدهای پولی داخلی درون پلتفرم عمل کنند و به عنوان ابزاری برای تراکنش‌ها، پرداخت‌ها، خرید محصولات و خدمات، عضویت در برنامه‌های ویژه و تعامل با اجزای دیگر پلتفرم استفاده شوند. رمزارزهایی مانند اتریوم (Ethereum)، فانتوم (Fantom)، بایننس کوین (BNB) و پولکادات (Polkadot) از این نوع رمزارزها هستند.

مزیت اصلی ارزهای دیجیتال کاربردی، تحقق اقتصاد اکوسیستم داخلی پلتفرم است. با استفاده از این رمزارزها، کاربران می‌توانند به شکلی سریع، امن و شفاف با دیگر کاربران درون پلتفرم تعامل کنند و از خدمات و قابلیت‌های موجود در آن بهره‌مند شوند. علاوه بر این، ارزهای دیجیتال کاربردی معمولاً با راهکارهای توسعه‌دهندگان پلتفرم‌ها (API) ادغام شده‌اند که این موضوع امکان ساخت اپلیکیشن‌ها و برنامه‌های جدید را فراهم کرده و این ارزها را به بستری مناسب برای نوآوری و توسعه فناوری تبدیل می‌کند.

بهترین ارزهای دیجیتال

ورود به دنیای ارزهای دیجیتال، به‌ویژه برای افراد مبتدی، به دلیل تنوع بالای پروژه‌ها و پیچیدگی‌های مربوط به آن، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. در این بخش، بهترین ارزهای دیجیتال براساس ارزش کل بازار یا ارزش کل توکن‌های در حال گردش را بررسی می‌کنیم. این پروژه‌ها در سایت کوین‌ مارکت کپ (CoinMarketCap) رتبه‌های برتر را به خود اختصاص داده و سابقه خوبی را ثبت کرده‌اند. برخی از بهترین ارزهای دیجیتال در دنیای کریپتوکارنسی شامل موارد زیر هستند:

• بیت کوین (Bitcoin)
• اتریوم (Ethereum)
• تتر (Tether)
• بایننس کوین (BNB)
• سولانا (Solana)
• ریپل (Ripple)
• کاردانو (Cardano)
• آوالانچ (Avalanch)
• دوج کوین (Dogecoin)
• ترون (Tron)
• چین لینک (Chainlink)
• پولکادات (Polkadot)
• پالیگان (Polygon)
• شیبا اینو (Shiba Inu)
• لایت کوین (Litecoin)

چگونه ارز دیجیتال بخریم؟

ارزهای دیجیتال را می‌توان در صرافی‌های ایرانی و بین‌المللی خریداری کرد. با توجه به تحریم‌هایی که علیه کاربران ایرانی وجود دارد، خرید ارزهای دیجیتال از صرافی‌های بین‌المللی کمی چالش برانگیز است اما غیر ممکن نیست. به طور کلی مراحل خرید ارزهای دیجیتال شامل موارد زیر هستند:

قدم اول: انتخاب صرافی برای خرید و فروش ارز دیجیتال

برای شروع معامله در دنیای کریپتوکارنسی، اولین گام انتخاب یک صرافی معتبر است. صرافی ارز دیجیتال، پلتفرمی است که خریداران و فروشندگان را برای معامله ارزهای دیجیتال به هم متصل می‌کند. صرافی‌ها معمولاً کارمزدهای نسبتاً پایینی دارند و رابط‌های کاربری پیشرفته‌ای با انواع معاملات و نمودارهای عملکردی ارائه می‌دهند. اما این پیچیدگی‌ها ممکن است برای سرمایه‌گذاران تازه‌کار گیج‌کننده باشد و آنها را بدون تحقیق به سرمایه‌گذاری تحریک کند.

از جمله شناخته‌شده‌ترین صرافی‌های جهانی می‌توان به جمینی (Gemini)، کوین‌بیس (Coinbase) و ای‌تورو (eToro) اشاره کرد. صرافی‌های ایرانی معتبری نیز وجود دارد که برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال می‌توانید از امکانات آن‌ها استفاده کنید. هنگام انتخاب صرافی، دقت به قوانین آن بسیار مهم است، زیرا برخی از صرافی‌های خارجی ممکن است قوانین سخت‌گیرانه‌ای درباره کاربران ایرانی داشته باشند و امنیت کامل را تضمین نکنند.

قدم دوم: باز کردن حساب و احراز هویت

پس از انتخاب صرافی، باید یک حساب کاربری باز کنید. با توجه به صرافی و مبلغی که قصد خرید دارید، ممکن است نیاز به احراز هویت داشته باشید. این فرآیند برای جلوگیری از کلاهبرداری و رعایت الزامات نظارتی ضدپولشویی انجام می‌شود.

تا زمانی که احراز هویت کامل نشود، امکان خرید یا فروش ارز دیجیتال نخواهید داشت. صرافی‌ها ممکن است از شما بخواهند که مدارک شناسایی مانند گواهینامه رانندگی، کارت شناسایی یا پاسپورت خود را ارسال کرده و یک عکس سلفی یا فیلم بارگذاری کنید.

قدم سوم: واریز نقدینگی برای خرید

برای خرید ارز دیجیتال، باید موجودی حساب خود را در صرافی افزایش دهید. این کار می‌تواند از طریق واریز پول از حساب بانکی یا پرداخت با دبیت کارت یا کارت اعتباری انجام شود. با توجه به نوع صرافی و روش واریز وجه، ممکن است نیاز باشد چند روز منتظر بمانید تا بتوانید از پول واریز شده برای خرید ارز دیجیتال استفاده کنید.

قدم چهارم: سفارش خرید خود را قرار دهید

پس از افزایش موجودی حساب، می‌توانید اولین سفارش خرید ارز دیجیتال خود را ثبت کنید. با توجه به صرافی مورد نظر، صدها ارز دیجیتال برای معامله وجود دارد که شامل ارزهای معروفی مانند بیت کوین و اتریوم تا ارزهای کمتر شناخته‌شده‌ هستند. با وارد کردن نماد ارز مورد نظر (مانند BTC برای بیت کوین) و تعداد کوین‌ها یا توکن‌هایی که می‌خواهید بخرید، سفارش خود را ثبت کنید.

قدم پنجم: انتخاب روش نگهداری ارز دیجیتال

صرافی‌های ارز دیجیتال تحت حمایت‌ بیمه‌ یا طرح‌های جبران خسارت نیستند و در معرض خطراتی مانند سرقت یا هک قرار دارند. همچنین، ممکن است سرمایه‌گذاران ارز دیجیتال در صورت فراموشی یا گم کردن رمزهای دسترسی به حساب خود، سرمایه‌شان را از دست بدهند. به همین دلیل، انتخاب یک روش نگهداری امن برای ارزهای دیجیتال بسیار مهم است.

استفاده از کیف پول‌های سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری می‌تواند راهکاری امن برای نگهداری ارزهای دیجیتال باشد. البته در سال‌های اخیر، برخی شرکت‌های بیمه ارز دیجیتال راه‌اندازی شده‌اند که سرمایه شما را بیمه می‌کنند، اما هنوز نمی‌توان به خدمات آن‌ها با اطمینان تکیه کرد.

خرید و فروش ارز دیجیتال در ایران

در ایران، خرید و فروش رمزارزها به دلیل دلایل مختلفی مانند محافظت در برابر تورم و عدم قطعیت‌های اقتصادی، طرف‌داران زیادی پیدا کرده است. بیشتر مردم در ایران طرفدار بیت‌ کوین و تتر هستند، اما ارزهای دیجیتال با ارزش بازاری کمتر نیز جامعه علاقه‌مند خاص خود را دارند. به عنوان مثال، شت‌کوین‌ها و میم‌کوین‌ها، هرچند بسیار پرریسک، اما توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند و در بین مردم عادی و مبتدیان در بازار تبلیغ می‌شوند.

با توجه به تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران، صرافی‌های معتبر جهانی مانند بایننس (Binance)، کوین‌بیس (Coinbase)، و کوکوین (Kucoin) به کاربران ایرانی خدمات ارائه نمی‌دهند و امکان احراز هویت در آن‌ها وجود ندارد. بنابراین، برای خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت، صرافی‌های غیرمتمرکز گزینه مناسبی هستند.

لازم به ذکر است که تحریم کاربران ایرانی در صرافی‌های معتبر خارجی، فرصت‌هایی را برای افراد سودجو فراهم کرده است. این افراد از طریق کانال‌های اجتماعی مانند تلگرام، تلاش می‌کنند با وعده‌هایی نظیر «تایید احراز هویت در بایننس» یا «خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت»، اعتماد شما را جلب کرده و اقدام به کلاهبرداری کنند. بنابراین، اکیداً توصیه می‌شود که از طریق این کانال‌ها برای خرید ارزهای دیجیتال یا اشتراک‌گذاری اطلاعات شخصی خود اقدام نکنید.

ارزش ارز دیجیتال به چه چیزهایی وابسته است؟

عوامل مهمی که ارزش ارزهای دیجیتال را تحت تاثیر قرار می‌دهند شامل موارد زیر هستند:

سیستم عرضه و تقاضا

ارزش فلزات گرانبها مانند طلا به دلیل عرضه محدود آن‌ها است و قیمت این فلزات توسط سیستم عرضه و تقاضا کنترل می‌شود. این اصل ساده اقتصادی بر روی قیمت ارزهای دیجیتال نیز تأثیرگذار است. هرگاه تقاضا برای خرید یک ارز دیجیتال افزایش یابد، قیمت آن نیز افزایش خواهد یافت و بالعکس، اگر عرضه از تقاضا پیشی گیرد، قیمت کاهش خواهد یافت.

چگونه ارزهای دیجیتال را ذخیره کنیم؟

پس از خرید ارز دیجیتال، باید آن را در کیف پول امنی نگهداری کنید تا در برابر هک یا سرقت محافظت شود. دو نوع کیف پول دیجیتالی وجود دارد که شامل کیف پول‌های سخت‌افزاری (Hardware Wallet) و کیف پول‌های نرم‌افزاری (Software Wallet) هستند.

کیف پول‌های نرم‌افزاری

کیف پول‌های نرم‌افزاری یا کیف پول‌های گرم، برنامه‌هایی هستند که کلیدهای خصوصی شما را برای دسترسی به ارزهای دیجیتال نگهداری می‌کنند. این کیف پول‌ها معمولاً رایگان هستند اما امنیت بالایی ندارند. این کیف پول‌ها تحت وب هستند و برای سیستم‌ عامل‌های مختلف طراحی می‌شوند.

کیف پول‌های سخت‌افزاری

کیف پول‌های سخت‌افزاری یا کیف پول‌های سرد، دستگاه‌های الکترونیکی قابل حملی هستند که برای ذخیره ارزهای دیجیتال به صورت آفلاین طراحی شده‌اند. این کیف پول‌ها امن‌تر اما گران‌تر از کیف پول‌های نرم‌افزاری هستند.

علاوه بر کیف پول‌ها، بسیاری از صرافی‌ها خدمات ذخیره‌سازی ارز دیجیتال را نیز ارائه می‌دهند. همچنین نوع دیگری از کیف پول‌ها برای ذخیره‌سازی ارزهای دیجیتال وجود دارند که کیف پول‌های کاغذی هستند؛ با این حال از این کیف پول‌ها کمتر استفاده می‌شود.

مزایا و معایب ارزهای دیجیتال

همانند هر فناوری نوظهور دیگری، رمزارزها نیز مزایا و معایب خاص خود را دارند که باید آنها را در نظر گرفت.

برخی از مزایای ارزهای دیجیتال شامل موارد زیر هستند:

• سرعت و هزینه پایین تراکنش‌ها: ارزهای دیجیتال امکان انتقال دارایی را در هر نقطه از جهان، به صورت لحظه‌ای و با هزینه‌های بسیار پایین را فراهم می‌کنند.
• امنیت و شفافیت بالا: استفاده از سیستم رمزنگاری پیشرفته و ثبت همه تراکنش‌ها در یک دفتر کل عمومی، باعث افزایش امنیت و شفافیت ارزهای دیجیتال می‌شود.
• غیرمتمرکز بودن: عدم کنترل توسط نهادهای متمرکز، ارزهای دیجیتال را مستقل و غیرقابل دستکاری می‌کند.
• قابلیت ردیابی تراکنش‌ها: هر تراکنش ارز دیجیتال به شکلی شفاف و برای همیشه در شبکه ثبت می‌شود که از جعل و تقلب جلوگیری می‌کند.
• قابلیت برنامه‌ریزی: ارزهای دیجیتال امکان اجرای قراردادهای هوشمند را بر پایه کدهای برنامه‌نویسی فراهم می‌آورند.

در مورد معایب ارزهای دیجیتال نیز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نوسانات شدید قیمت: ارزهای دیجیتال به شدت متغیر و ناپایدار هستند که ریسک از دست دادن سرمایه را افزایش می‌دهد.
• سطح پذیرش محدود: هنوز همه فروشگاه‌ها و کسب و کارها ارزهای دیجیتال را به عنوان پول رایج نمی‌پذیرند.
• مشکلات فنی: از دست دادن کلید خصوصی، باگ‌های نرم‌افزاری و مسائل امنیتی می‌تواند منجر به از بین رفتن کل سرمایه شود.
• پتانسیل سوءاستفاده و کلاهبرداری: ارزهای دیجیتال به دلیل ماهیت نامشخص و غیرقابل ردیابی، می‌توانند برای فعالیت‌های غیرقانونی و کلاهبرداری استفاده شوند.
• هزینه استخراج بالا: برخی ارزها برای استخراج، نیازمند صرف انرژی و منابع محاسباتی بسیار زیادی هستند.

آیا خرید ارزهای دیجیتال امن است؟

همانند هر سرمایه‌گذاری دیگری، خرید ارزهای دیجیتال در دنیای کریپتوکارنسی با ریسک‌هایی همراه ست. این ریسک‌ها شامل نوسانات شدید قیمت، هک سامانه‌های متمرکز مانند صرافی‌ها و البته با توجه به ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال، احتمال گم شدن یا فراموشی کلید خصوصی است که می‌تواند منجر به از دست رفتن کل سرمایه‌ شود.

با این حال، اگر نکات ایمنی را رعایت کنید، می‌توانید تا حد زیادی ریسک را کاهش دهید. اول اینکه باید قبل از هر اقدامی، صرافی معتبر و امنی انتخاب کنید. همچنین اگر میزان دارایی شما بالا است، کیف پول‌های سخت‌افزاری امن‌تر از کیف پول‌های نرم‌افزاری هستند.

نکته مهم دیگر این است کهه همیشه سرمایه خود را در چند ارز دیجیتال متفاوت قرار دهید و پرتفوی متنوع ایجاد کنید. در نظر داشته باشید که بازار ارزهای دیجیتال بسیار پر ریسک است، پس باید آمادگی ذهنی و مالی لازم برای تحمل این نوسانات را داشته باشید. اگر با آگاهی و احتیاط عمل کنید، ارزهای دیجیتال گزینه سرمایه‌گذاری جذابی هستند.